“Bizi kuşatan şeylerin var oluşlarını kaybettiği, gerçek du¨nyanın olmadığı bir duruma yok olmadan dayanabilir miyiz? Yirminci yu¨zyıl şiiri bu soruya olumsuz yanıt verir. Onun kahramanlığı zorlamadır ve u¨stu¨n insana dönu¨şmenin kıyısında olduğumuza dair herhangi bir ipucu vermez. Şairler, sözcu¨klerinin mu¨mku¨n olan en sadık biçimde tasvir edilmesi gereken bir gerçekliğe değil de sadece diğer sözcu¨klere işaret ettiğini keşfettiklerinde umutsuzluğa kapılırlar.”
